wspierać się – wesprzeć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} opierać się na kimś, na czymś lub o kogoś, o coś; uzyskiwać oparcie, podporę w kimś lub czymś; spoczywać na czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łuki arkad wspierają się na kolumnach.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wspierać — → wesprzeć … Słownik języka polskiego
wesprzeć — dk XI, wesprzećprę, wesprzećprzesz, wesprzećprzyj, wsparł, wsparty, wsparłszy wspierać ndk I, wesprzećam, wesprzećasz, wesprzećają, wesprzećaj, wesprzećał, wesprzećany 1. «oprzeć o coś, podtrzymać czymś; dać czemuś podporę od dołu lub z boku,… … Słownik języka polskiego
argument — m IV, D. u, Ms. argumentncie; lm M. y 1. «wypowiedź potwierdzająca lub obalająca sąd o czymś; dowód, motyw, racja» Niezbity, przekonywający, rzeczowy argument. Decydujące, rozstrzygające argumenty. Argumenty pro i kontra. Argumenty przeciw czemuś … Słownik języka polskiego
biedny — biednyni, biednyniejszy 1. «nie mający wystarczających środków do zaspokojenia potrzeb życiowych; niezamożny, ubogi» Biedna rodzina. ◊ Biedny jak mysz kościelna «bardzo biedny» 2. «świadczący o biedzie, niewiele wart, skromny, zniszczony» Biedny… … Słownik języka polskiego
dobroczynnie — przysłów. od dobroczynny a) w zn. 1: Lek wpłynął dobroczynnie na stan zdrowia chorego. b) w zn. 2: Wspierać kogoś dobroczynnie … Słownik języka polskiego
dźwigać — ndk I, dźwigaćam, dźwigaćasz, dźwigaćają, dźwigaćaj, dźwigaćał, dźwigaćany dźwignąć dk Va, dźwigaćnę, dźwigaćniesz, dźwigaćnij, dźwigaćnął, dźwigaćnęła, dźwigaćnęli, dźwigaćnięty, dźwigaćnąwszy 1. «podnosić, unosić z wysiłkiem w górę zwykle coś… … Słownik języka polskiego
finansowo — «pod względem finansowym; majątkowo, pieniężnie» Pomagać komuś, wspierać kogoś finansowo … Słownik języka polskiego
kostur — m IV, D. a, Ms. kostururze; lm M. y 1. «kij, laska używane do opierania się przy chodzeniu» Wspierać się na kosturze. Podpierać się kosturem. 2. «drąg żelazny lub drewniany okuty żelazem, służący do rozbijania twardej ziemi, lodu itp.; także pręt … Słownik języka polskiego
nawzajem — 1. «jeden drugiego, jeden drugiemu itd.; obopólnie, wzajemnie» Drogi przecinające się nawzajem. Życzyli sobie nawzajem szczęścia. Postanowili wspierać się nawzajem. 2. «odwzajemniając się za coś, w zamian za coś; rzadziej: tak samo, także,… … Słownik języka polskiego
